Log in
قصد مطرح کردن ذهنیتی رو دارم که منو از درون می بلعه پس اجازه بدید خاطره ای تعریف کنم که برای شخص خودم رخ داده نه "دختر خاله ی بابام" یا "دوست مادرم".
ساعت یازده شب چهارشنبه ای سرد، پدرم تماس گرفت و گفت براش اسنپ بگیرم. مجال واریز مبلغ به حساب نبود و قرار شد دستی پرداخت کنه. مبدا و مقصد رو تعیین کردم و بعد از پذیرش و لغو توسط دو راننده، عباس نامی مسیر رو قبول کرد.
ده دقیقه بعد از سوار شدن پدرم متوجه "لغو مسیر از طرف راننده" شدم. نگران که چی شده یعنی و بعد تماس مشخص شد آقا "دستشون خورده" و "سهوا" لغو کردن.
کاملا عصبانی بودم. مسیری که پدرم داشت ازش برمی گشت وسط بیابون بود. اگه همچنان به نظرتون اتفاقی نیوفتاده، فرض بگیرید مادر یا همسر یا خواهر کوچیکترتون دوازده شب در تاکسی غریبه ای وسط بیابون بودن و شما نمی دونستید آیا طرف در مسیر درستی قرار داره حتی یا نه.
پیامک دادم به پدرم که "بابا جان هزینه ی مسیر اینقدر تومنه و حق نداره ذره ای بیشتر بگیره. حق نداره مسیر فرعی بره یا جایی توقف کنه." چون پدرم رو میشناسم. با ملت راه میاد. دلش واسه جوونا می سوزه و یه چیزی هم سر میده و دقیقا هم همین اتفاق افتاده بود. مبلغ رو به بالا گرد کرده بود واسه طرف!
وقتی اومد خونه بهش گفتم که "اون راننده این کارو کرده تا درصد شرکت رو نده و همه ی مبلغ به جیب خودش بره و من اسم و مشخصاتش رو دارم. زنگ میزنم پشتیبانی اطلاع میدم". پدرم با من بحث که "نه حق نداری این کارو کنی و بدبخت خیلی آدم خوبی بود و زن و بچه داشت" و داستان.
من؟ هنوز عصبانی م. هنوز.
حالا این مثال رو پس ذهنتون داشته باشید تا خاطره ی دیگه ای تعریف کنم.
چهار روز هفته از پنج صبح تا هشت شب بیرونم. مادرم اصرار داره به حمل غذای خونگی بیش از یک وعده و من چون میدونم که فقط تایم ناهار رو دارم، از پذیرش این جریان امتناع میکنم. همیشه بحث داریم سر این قضیه. اون روز وقتی مادرم طبق معمول جریان "لقمه خوردن در اتوبوس" رو مطرح کرد، بی حوصلگیم کار دستم داد و بهش حقیقت ماجرا رو گفتم. که "من قرار نیست بی شعورِ اطراف دیگران باشم". و بعد به تفصیل براش توضیح دادم که ملت چطور رو مخم راه میرن با بی شعوری هاشون تو سرویس حمل و نقل عمومی و چقدر خسته ام از این قضیه. بنده ی خدا خیلی ناراحت شد. حقیقته به هر حال. غذا خوردن تو اتوبوس ممکنه بوی بدی ایجاد کنه. یه نفر ممکنه وسط رژیم باشه و بدتر گشنه ش بشه. ممکنه لباس بقیه رو کثیف کنی. خیلی اتفاقا ممکنه بیوفته و جدای همه چی واسه سلامت شخصی هم ضرر داره.
با قرار دادن این دو مثال کنار هم باید بگم که من حالم از 80% جمعیتی که باهاشون در طول روز تعامل دارم به هم می خوره چون آدم سخت گیری م. نمیگم چون اونا "بی شعورن" یا "بی فرهنگن". اکثر آدما وقتی بدونن بی شعورن، سعی میکنن تغییرش بدن؛ میگم من استانداردهام فرق داره و فرهنگ عمومی جامعه ی ما برام کشنده ست. مَردم ما از زیر قانون در رفتن رو زرنگی میدونن و این اذیتم میکنه. در مثال اول مشکلم این بود که شرکت اسنپ واقعا خدمات مفیدی ارائه میده و بساط سواستفاده ی جمعیت زیادی از به اصطلاح زرنگ ها رو برچیده. نمی خوام شاهد ورشکستگیش باشم با این زرنگ بازی های ابلهانه. نمی خوام اون آدم بی شخصیت به این زندگی زالو وارش ادامه بده و از اعتمادها سو استفاده کنه و تهش تو مراسم شام خانوادگی به ریش اجتماع بخنده با "هوش سرشار" حقیرش. نمی خوام این هم مثل سایر خدمات اجتماعی تبدیل به حرکات نمادین و بی فایده بشه.
و مثال دوم رو ذکر کردم که بدونید از این آدمای شعار بده ی ظاهرساز نیستم که چون دستم به گوشت نمی رسه بگم پیف پیف. رعایت میکنم واقعا ولی خدا نکنه یکی از این به اصطلاح زرنگ ها گیرم بیوفته. مطمئن میشم که خاطره ی موندگاری پس ذهنش به جا میذارم _البته اگه اعصابم به اندازه ی کافی خورد باشه.
پ.ن: بچه های اینستاگرام شاید یادشون باشه اون باری رو که تو اتوبوس و سر دست انداز جاخالی دادم از زیر کسی که چهار ایستگاه بهم تکیه داده بود و طرف پخش زمین شد. هنوز که هنوزه عذاب وجدان ندارم بابتش. به طرز عجیبی نسبت به ملت بی رحم شدم. نیازه کس دیگه ای راجب " بی اخلاق"ی من بنویسه چون خودم ازش راضی م. همه چی دو طرفه ست مگه اینکه توی نوعی زیادی آدم خوبی باشی. شخصا آدم خوبی نیستم.
